طاهره:
دل مو خون شد از دست ته طاهر! یه جو غیرت نوینُم از ته ظاهر
نشینی شرّ و ور گویی ته هـر شو چرا گشتُم زن این طرفه شاعر؟
طاهر:
بوره ای مرگ! در پایت بمیرُم که با این زن ز جان خویش سیرُم
ز دست طاهره دلخون شدستُم به جان ته دیگه طاقت ندیرُم!
طاهره:
دلُم واته بـــــه غمهــا مبتلا بی الهـــــــی در دلـــت درد و بلا بی
بـــــه دستم یک النگو هم ندیرم به جانـُـــــم داغ سرویس طلا بی!
طاهر:
غم دنیــــــا به دل بیتوتــه ساجه به جانُم شعله ای افروته ساجه
ز دست این زن و خرج ومخارج دلُم رو چون دماغُم سوته ساجه!
طاهره:
هنی نشناختی مورو تِه بابا! چو تِه بیغی حریف مو نشی یا
بشُم در محضر قاضی و فوری بذارُم کل مهریّه م رو اجــــرا!
طاهر:
الا ای طاهــــره! داغــــــت بوینُم الهی بر ســر خـــاکت نشینُم
زبس مقروض ریخت و پاشت استُم سه ماه از سال مهمون اوینُم!!
طاهره:
بشی ویلون و سرگردون الهی! از این چکها فتی زندون الهی!
به دادُم کی رسه جز ته نذونُم ته دادِ مو ازو بستون الهی!
طاهر:
ز دستت طاهره! مــــــــو بی علاجُم دیگه زین پس به میل تو نساجُم...
(ملاقه در هوا هی گشت و هی گشت بخورد آخر گرومبی بر ملاجُم!)
نظرات شما عزیزان: