من زنم همزاد بارون
هم نژاد کوه و تیشه
طعم شیرین یه آغوش
معنی درخت و ریشه
عطر من اگه بپیچه
ذهن شعرا تازه میشه
اگه دستامو بکارن
سبز میشم تا همیشه
من زنم که روح عشقو
میسپره به سینه ی مرد
من زنم مرهم درده
دل عاشقای شبگرد
تنم از جنس بهاره
تو شبای کهنه و سرد
تک درخت ایستاده
تو حجوم وحشی درد
اما تو عمق نگاهم
یه قبیل بی کسی هست
روی هرگوشه ی قلبم
زخم بی همنفسی هست
من زنم زن زمستون
زن شعرای پریشون
روتنم زخم یه غربت
تو چشام هوای بارون
نظرات شما عزیزان: